Emotieve Therapie met kinderen
Onderstaande tekst is door een ouder kind voor kinderen geschreven.
Mijn gebrek aan concentratie werd zo vaak verkeerd opgevat; zo noemden ze het vaak dat ik “geen zin had”, “dromerig was” of “met mijn hoofd in de wolken zat".
Eigenlijk vonden ze dat ik “eerst moest denken en dan doen.” Maar wat begrepen ze mij verkeerd; ik leer door te doen. Ik kon niet slecht leren, ik leer anders om. Eerst in de praktijk, dan de theorie. En juist door te herhalen krijg ik inzicht en zie ik de grotere verbanden.
Ik ken geen andere volgorde; toch werd me verteld dat mijn volgorde verkeerd was en die van de leraren goed.
Je kan niet goed leren, zeiden ze, omdat je niet goed kan concentreren. Ik werd een dromer genoemd, te druk, te sociaal, te beweeglijk en dramatisch. Ik moest leren focussen. Dat ik tijdens het dagdromen de informatie verwerkte die ik daarvoor had gelezen, gezien of gehoord, wisten ze niet. Ik wist dat toen ook niet, want daar was ik te jong voor. Ik wist alleen dat ik mijn best had gedaan.
En dat was ook zo.
Wat had ik het soms moeilijk, vaak staarde ik uit het raam en werd daarop betrapt. Ik wist niet dat dat verkeerd was, of waarom ik het deed. Ik staarde uit het raam en droomde met mijn ogen open over de geschiedenisverhalen die zich in mijn gedachten voor mij afspeelden. Soms was ik in gedachten en zag de sommen voor me. Alleen de juf wist dat niet. Ik kon ook aan het staren zijn en bezig zijn met hoe andere aan het reageren waren of ik was bezig met hoe anderen elkaar aan het pesten waren. Maar dat zagen ze niet.
Voor mij was het naar buiten staren, het dromen een andere manier van informatie verwerken. Wat was het fijn geweest als meer onderwijzers mij hadden begrepen. Als iemand had gezien dat mijn manier van leren anders was, niet meer maar ook niet minder. Wat zou mij dat veel pijn en verdriet hebben gescheeld en zou mijn “afwezigheid” tijdens uitleg in de klas niet zijn geïnterpreteerd als desinteresse. Want dat ik niet de goede kant uit keek, betekende lang niet altijd dat ik niet luisterde of dat ik het niet kon.
Ik ben een creatief en blij mens, een doener, een maker, een oplosser, een bedenker en een socialiser. Ik neem niet alles zo maar van anderen aan. Ik verzette me er tegen als ik iets niet logisch of rechtvaardig vind. Ik ben een dromer een beelddenker en wil niet dat een ander pijn heeft.
Wat heb ik moeten vechten om me te bewijzen, omdat ik wel wilde maar niet mee kon met de anderen. Wat was ik jaloers op mijn tweeling zusje die blijkbaar heel gemakkelijk de theorie op kon nemen. Wat voelde ik me vaak onbegrepen verdrietig en alleen.
Wat ben ik blij dat ik met Emotieve Therapie mijn pijn heb kunnen weghalen. Ik ben niet meer moe en verdrietig. Voel me ook niet meer alleen en kan nu vertellen wat ik voel. Soms duurde het weghalen van een angst of een verdriet maar 10 minuten, maar als er meerdere ladingen aan elkaar vast zaten kon het ook zo een uur duren voordat het weg was. En dan voelde ik me rustig. Daarna was het weg en kon ik leren en opnemen. Zo kon ik ook de beperkende overtuigingen van anderen buiten me zetten en mezelf ontwikkelen. De juiste school en uitdaging vinden. Ik heb mijn handvatten gevonden en ik wil graag dat jij ze ook vindt.
Liefs Daniëlle (nu 16 jaar ... toen 12 jaar)
(Dit is niet haar echte naam. Haar echte naam is bekend bij de praktijkhouder)
Ken je dat?
Dat je snel boos wordt, veel ruzie maakt en dat andere mensen ook snel boos op jou worden? En ken je ook dat je dat helemaal niet wilt, maar dat het net lijkt alsof je er niks aan kunt doen? En misschien word jij niet boos maar juist heel verdrietig of ben je snel bang en schrik je overal van? Of je vindt het moeilijk om voor jezelf op te komen als er iets vervelends wordt gezegd of gedaan?
Zou je het fijn vinden als dat anders was, als je weer lekker in je vel zou zitten en met vrienden kunt afspreken zonder dat er ruzie komt of zonder dat je bang bent?
En herken je ook dat je hartstikke je best doet op school maar dat het gewoon niet lukt en dat je vader en moeder en de leraren zeggen dat je nog harder je best moet doen, maar je weet niet hoe?
Zou je willen dat dat allemaal wat makkelijker zou gaan?
Vraag dan aan je vader en moeder of je een ‘supersnelweerlekkerinjevel-sessie’ mag doen.
Onderstaande tekst is voor ouders geschreven.
Als je je kind herkent in de bovenstaande tekst dan heeft hij of zij last van ladingen.
Een lading is een naar gevoel in je lichaam dat bestaat uit een onmachtig deel en een gedraging. Zowel aan de onmacht als aan de gedraging zijn een lichaamsgevoel, een emotie en een gedachte gekoppeld. Je kunt een lading bijvoorbeeld voelen als een knoop in je maag of een brok in je keel.
Zodra de onmacht getriggerd wordt door een situatie die lijkt op die van het oorspronkelijke trauma, schiet je kind als vanzelf in het ongewenste gedrag. Het gaat zo snel dat het een reflex is. We zeggen dan: ‘de trigger heeft voorrang op het denken’.
Kinderen zullen ook aangeven dat ze niet weten waarom ze zich zo gedragen als je daarnaar vraagt. Ze weten vaak zelfs niet waarom ze boos, bang of verdrietig zijn.
Gun je zoon of dochter een ‘supersnelweerlekkerinjevel-sessie’ en sta versteld van het positieve effect. Vraag om de mogelijkheden door onderstaand contactformulier in te vullen.
Praktische info Emotieve Therapie
Tarief: intake/ sessie 120 minuten € 165,- Intensives Emotieve therapie (6 uur) zijn ook mogelijk; daarvoor moet u zich minimaal 1 maand van tevoren aanmelden.